Árný Margrét er rétt rúmlega tvítug „sveitastelpa frá Ísafirði“ eins og hún lýsir sér sjálf. Smátt og smátt spurðust hæfileikar hennar út fyrir fjórðunginn og fyrr en varði var hún farin að syngja með Högna Egilssyni og vinna að plötu með færustu upptökustjórum landsins. Varfærið þjóðlagapoppið virðist renna fullmótað upp úr henni en með töfrandi tónsmíðum tekst hún jafnt á við gleði og sorgir hversdagsins.

Axel Flóvent hafði aldrei neinn sérstakan áhuga á því að læra lög sem voru til heldur fór strax að semja sína eigin tónlist eftir að hann eignaðist sinn fyrsta gítar þegar hann var tíu ára. Hann hefur ekki hætt síðan. Þrátt fyrir ungan aldur er Axel þroskaður tónlistarmaður sem sækir innblástur í alla litlu harmleikina sem hann sér í kringum sig á hverjum degi.

Hljómsveitin Between Mountains kemur frá Dýrafirði og Súgandafirði. Þær Katla Vigdís og Ásrós Helga spiluðu eigið efni í fyrsta skipti þegar þær tóku þátt í Músíktilraunum árið 2017 — og unnu keppnina. Þeirra sérstaða er að vera að vestan og lögin verða oftar en ekki til í heimahögunum, þegar þær fá frið til að setjast einar við píanóið að kvöldi dags.

Rapparinn Birnir byrjaði að skrifa texta sem fjórtán ára unglingur í Kópavoginum. Hann hékk á Soundcloud, lærði af þeim bestu en byrjaði ekki að taka upp sjálfur fyrr en honum fannst hann vera orðinn nógu góður. Á fyrstu tónleikunum rappaði hann fyrir einn áhorfanda á mannlausum bar en í dag spilar hann jafnan fyrir fullu húsi og vonast til að sjá íslensku rappsenuna halda áfram að blómstra.

Bríet ætlaði að verða leikkona þegar hún var barn en hún var alltaf umkringd tónlist og fimmtán ára gömul var hún allt í einu farin að syngja djass á veitingastöðum. Bríet ber með sér alþjóðlegan blæ, hún syngur um það sem stendur henni næst en hljómar helst eins og glænýtt raf-R&B frá bandarískri stórborg. Margir bíða þess að heyra hvert hún ætlar næst en Bríet er pollróleg, hún ætlar bara að leyfa hlutunum að gerast.

Dúettinn BSÍ segist sérstaklega áhugasamur um umferðarmenningu. Það er óneitanlega óvenjulegur innblástur í tónlist en endurspeglast bæði í nafni sveitarinnar, sem vísar í hálfkæringi til Bifreiðastöðvar Íslands, og í drífandi, dáleiðandi trommuleik Sigurlaugar Thorarensen sem skipar hljómsveitina ásamt Julius Rothlaender. Þrátt fyrir fá tækifæri til að koma fram undanfarna mánuði hafa þau ekki setið auðum höndum í kófinu heldur borðað nammi og samið nóg af efni á nýja plötu sem bíður útgáfu.

dj. flugvél og geimskip kallaði sig „dj“ því það fylgdi því minni ábyrgð að vera plötusnúður en að vera tónlistarmaður. Þannig gat hún spilað sín eigin lög milli þess sem hljómsveitir tróðu upp í Norðurkjallara MH án þess að nokkur vissi að hún hefði samið þau. Hún þótti skrítin til að byrja með en eftir því sem fleiri hafa sperrt eyrun hafa þeir áttað sig á því að hér er einfaldlega framsækinn tónlistarmaður á ferð.

East of My Youth er vísun í bítskáldið Jack Kerouac sem sagðist í frægustu bók sinni, On the Road, vera kominn hálfa leið yfir Bandaríkin; austan við æsku sína en vestan við framtíðina. Þannig leið leikkonunni Thelmu Marín og tónskáldinu Herdísi þegar þær stofnuðu hljómsveitina 25 ára gamlar á öldurhúsi í Berlín. Lögin fjalla oftar en ekki um augnablikin þegar innblæstrinum lýstur niður óforvarandis.

GDRN söng hástöfum sem barn en hætti því svo snarlega þegar hún varð sannfærð um að hún væri hræðileg og snéri sér að fiðlunni. Fyrir nokkrum árum kallaði söngurinn á hana aftur. Hugmyndir að lögum koma oft til hennar í formi setninga sem hún skrifar niður í skilaboð til sjálfrar sín á Facebook. Tónlistin veitir henni útrás fyrir tilfinningalega orku, sama hvort þessi orka er gleði eða leiði, og GDRN leyfir áhrifunum að koma til sín úr öllum áttum.

gugusar , sem er listamannsnafn Guðlaugar Sóleyjar Höskuldsdóttur, vakti fyrst athygli á Músíktilraunum í fyrra þar sem hún var útnefnd „rafheili tilraunanna“. Hún er aðeins sextán ára og hefur aldrei haft meira að gera en í heimsfaraldrinum, enda er hún algjör nýgræðingur í tónlist eins og hún segir sjálf, og þekkir því varla annað. Guðlaug hefur lýst tónsmíðaferlinu sem leið til að loka heiminn úti og gleyma öllu stressi. Það er öfundsverður eiginleiki um þessar mundir og á tónleikum fá áheyrendur líka að gægjast inn í búbbluna um stundarsakir.

Herra Hnetusmjör byrjaði að rappa í djóki þegar hann var ellefu ára. Fyrsta lagið kom samt ekki út fyrr en átta árum síðar en þá fór boltinn líka strax að rúlla. Nú sendir Joe Frazier honum takt á föstudegi, Herra Hnetusmjör hendir í vers á laugardegi, lagið er tilbúið á sunnudegi og komið í heiminn á mánudegi. Á fimmtudegi eru ljósakrónurnar á Prikinu svo farnar að sveiflast í takt.

Hipsumhaps náði strax eyrum landsmanna árið 2019 með ákalli um einfaldari tilveru og að finna hamingjuna í litlum hlutum, eins og því að fara einn í sund. Textar á mörkum alvarleika og léttúðar, einlægni og kaldhæðni, eru nefnilega helsta einkennismerki Hipsumhaps, sem er hugarfóstur hins þrítuga Fannars Inga. „Feit pæling sem gekk upp,“ segir hann og við getum tekið undir það.

Huginn æfði fótbolta af kappi þar til fyrir tveimur árum þegar hann ákvað að reyna fyrir sér sem listamaður. Eftir það hafa hlutirnir gerst hratt. Tónlistin gaf honum mikið svo hann hellti sér af alefli út í hana og fyrsta plata hans í fullri lengd, „Eini strákur“, kom út síðasta sumar. Huginn er oft skilgreindur sem rappari, en sjálfur veit hann varla hvort hann rappar eða syngur og reynir að gera sem minnst af því að skilgreina sig.

Iceland Airwaves hefur frá upphafi verið mikilvæg viðbót við íslenskt menningarlíf og ómetanlegur vettvangur fyrir íslenska tónlist. Við erum því stolt af því að vera meðal styrktaraðila hátíðarinnar.

Þau Vaka, Egill Gauti og Elías kynntust í MH og stofnuðu Inspector Spacetime í fyrsta samkomubanni heimsfaraldursins. Það heyrist þó ekki á tónlistinni sem er kirfilega ætluð nóttinni og þéttpökkuðum dansgólfum. Þau slógu í gegn síðasta sumar og nýja lagið þeirra „Bára“ gefur vísbendingu um hvernig þau hyggjast halda partíinu gangandi þegar lífið kemst í eðlilegt horf.

JóiPé & Króli sprungu út árið 2017 með háværum hvelli sem bergmálaði á öllum útvarpsstöðvum, næstum áður en þeir urðu til. Síðan hafa þeir komið út nærri fjörutíu lögum þar sem þeir hafa þróað einstaklega persónulegan poppheim með rætur í hipphoppi. Í vor gáfu þeir út plötuna Í miðjum kjarnorkuvetri – í miðjum heimsfaraldri – fjölbreytt, brotakennt og metnaðarfullt verk sem stimplar þetta geðþekka tvíeyki endanlega inn í íslenska tónlistarsögu.

Tónlistin togaði lengi í Júníus Meyvant áður en hann lét að lokum undan. Þegar hann hóf að semja tónlist fyrir alvöru spratt fram fullmótaður tónlistarmaður sem sameinar hráan, óbeislaðan sköpunarkraft og úthugsaðar útsetningar sem er hægt að velta lengi fyrir sér.

Meðlimir Kælunnar miklu kynntust í framhaldsskóla en hljómsveitin varð til fyrir hálfgerða tilviljun í ljóðakeppni fyrir sex árum. Þær leika ískalt rafpopp og eru stundum skilgreindar sem Dark Wave eða óttabylgja. Þær njóta vaxandi athygli erlendis og hafa leikið á stórum tónleikum og tónlistarhátíðum víða um Evrópu. Í því ljósi virðast markmið þeirra kannski öfugsnúin því næsta skref, um leið og ný plata kemur út í nóvember, er að ná í meiri mæli eyrum Íslendinga.

Krassasig- Kristinn Arnar Sigurðsson - hefur aldrei áður gefið út tónlist undir eigin nafni. Samt var það farið að kvisast út á undirgrundinni að þar færi fyrirtaks lagasmiður og flytjandi, enda hefur hljómsveitin hans, Munstur, límt sig á margan heilann undanfarið ár og vakið athygli fyrir sérstaklega frumleg myndbönd. Nú er Munstur á leið í frí og Krassasig tekur við keflinu. Framundan er útgáfa á þröngskífu og tónleikahald þegar líður á sumarið.

Kolbrún Óskarsdóttir gefur út draumkennt rafpopp undir listamannsnafninu KUSK sem hún semur, framleiðir og syngur sjálf. Hún og Hrannar Máni deila stúdíói, vinna náið saman og mynda saman dúóið KUSK x Óviti.

Það eru fáir sem efast um að margir skemmtilegustu textar og flottustu grúv síðustu ára hafa verið sótt í bikar Moses Hightower. Sá er greinilega barmafullur eins og nýjasta plata þeirra, Lyftutónlist, vitnar um. Platan kom út um miðjan september en Moses Hightower hafa skiljanlega lítið náð að fylgja henni eftir. Fyrr en nú.

RuGl er sett saman úr nöfnum meðlimanna, þeirra Ragnheiðar og Guðlaugar Fríðu. Þær komu fyrst fram í febrúar á söngkeppni í Hagaskóla, vöktu svo verðskuldaða athygli á Músíktilraunum og voru búnar að hita upp fyrir sjálfa Risaeðluna áður en voraði. Þær eru ekki nema fimmtán ára gamlar en textarnir og tónlistin bera vott um miklu eldri sálir.

Hljómsveitin Superserious er skipuð fjórum vinum úr Garðabænum og var stofnuð árið 2021. Hljómsveitin sigraði tónlistarkeppnina Sykurmolinn sama ár með melódísku indírokki – og taka sig að sjálfsögðu afar alvarlega.

Eftir að hafa legið í dvala í heil átta ár gaf Sykur út þriðju plötu sína, JÁTAKK, í fyrra. Þau kynntu plötuna fyrst á Iceland Airwaves 2019 en hafa ekkert spilað síðan. Það var því sæt tilfinning þegar þau komu loks aftur saman til að flytja lagið „Lost Song“ – lag sem hafði verið týnt á hörðum diskum sveitarinnar í næstum fimmtán ár – og dulúðuga smellinn „Svefneyjar“.

Tómas Welding hefur fylgst með tónlistarmönnum gegnum linsuna allt frá því hann fékk myndbandsvél í fermingargjöf. En það er bara ár síðan hann fékk fyrst löngun til að halda sjálfur um hljóðnemann. Vinir hans tóku hann ekki alvarlega til að byrja með, en þegar hann negldi lagið ’Sideways’ í einni óslitinni töku – og spann textann á staðnum – var ljóst að þar færi einstakur hæfileikamaður. Tómas segist eiga 70 lög í handraðanum þannig að við hin eigum von á góðu.

Una Schram hefur verið að semja lög frá 10 ára aldri, en það var ekki fyrr en á þessu ári sem hún sendi frá sér frumsamda tónlist. Ástin er Unu stöðugur innblástur og lögin á þröngskífunni hennar „Energy“ fjalla meira og minna öll um kærastann hennar með einum eða öðrum hætti. Hann er enskumælandi og það er ekki síst svo hann skilji sem henni er mikið í mun að syngja á ensku. Annars segir Una að það sé engin ein rétt leið í listinni. Hún rökræðir fram og til baka við samverkamenn sína, takt- og lagasmiðina í Ra:tio, og saman móta þau niðurstöðuna - okkur hinum til ánægju.

Una Torfa hefur skrifað tónlist síðan hún man eftir sér, og eru það mannlegir textar og grípandi melódíur sem einkenna lögin hennar. Hún semur flest sín lög á gítar inn í herberginu sínu, helst með dagbók opna fyrir framan sig.

Hljómsveitin Vök var stofnuð til að taka þátt í Músíktilraunum 2013. Þegar þau unnu fyrirhafnarlaust voru þau sennilega eina fólkið sem varð hissa. Tónlist Vakar hefur síðan heillað fólk hvar sem hún hljómar, blanda af stafrænum töktum, strengjum, blæstri og dáleiðandi rödd Margrétar Ránar Magnúsdóttur.

Dúettinn Young Karin er afkvæmi Reykjavíkur og tónlistarsögu síðustu þrjátíu ára. Fyrsta lagið þeirra, „Hearts”, vakti strax mikla athygli enda vandað rafpopp sem sækir í gamla brunna en er um leið eitthvað alveg nýtt. Young Karin er metnaðarfull hljómsveit sem stefnir hátt. Það bíða líka margir spenntir eftir næstu skrefum.

Iceland Airwaves

Una Torfa

2022

Superserious

Hipsumhaps

KUSK x Óviti

Június Meyvant

RuGl

Herra Hnetusmjör

East of My Youth

Dj. flugvél og geimskip

GDRN

Kælan mikla

Between Mountains

Bríet

Árný Margrét

Young Karin

Birnir

Vök

Axel Flóvent

2021

Inspector Spacetime

JóiPé & Króli

Krassasig

Una Schram

Sykur

Huginn

Tómas Welding

Moses Hightower

gugusar

BSÍ

2018

Auður

Off-venue

2017

2014

2016

2015

2019

2020

Við viljum sinna samfélagslegu hlutverki okkar vel. Hluti af því er að styðja við bakið á ungu og efnilegu tónlistarfólki. Það er af nógu að taka og á þessum vef birtist einungis brot af bjartri framtíð íslenskrar tónlistar.

Iceland Airwaves + Landsbankinn